İtiraz var

Neden yaşlılar evi? “ Biz  kreş  çocuğu  değiliz . Yaşlı  diye  sıfatlandıramazlar. Ne düşüneceğimizi kendimiz biliriz “ diye  isyanda  hanımefendiler. Herkes  kaç yaşında olduğunu bilir. Aslolan  gönül yaşıdır.

         Kreş olgusu nereden yerleşmiş insanların belleğini bilemiyorum ama   o kır kahvesine gelenlerin ortak söylemi. Beyefendilerden de aynı türde feryat yükseliyor.

         “Burası kreş değil. Psikolojimizi yaşlı diyerek bozuyorlar. Bir  bardak çay verecekler diye sosyalleşmemizi elimizden alamazlar.Ayzaymer  olmayalım diye satranç oynatacaklarmış.Salsa dansı yapmayı öğreteceklermiş. Geçin efendim ,biz buraya akranlarımızla iki laf ederek, tavla oynayarak birkaç saatimizi hoş geçirmeye geliyoruz. Yaş ortalaması yetmiş ve üstü . Belki arada sohbetlerimizden yararlanmak için gelen altmış beşlikler de var. Şunun şurasında üç günlük ömrümüzün kalan bölümünü hoş dakikalarla geçirerek mutlu oluyorduk. Kaç aydır oyun oynamamız engellendi. Saat beşten sonra evden getireceğiniz tavlalarla oynayabilirsiniz  imajını yarattılar. Öyle de yapıyoruz. Lokalin  görevlisinin mesaisinin bitip gidişinden itibaren tavlamızı oynuyoruz . Bu lokalin yönetiminin de  müdavimlerinin arasından oluşturulması gerektiğini düşünüyoruz. Sistem o zaman daha güzel oturur kanısındayız.Beyinleri çalıştıracak iki saatlik hoş zaman bizlere çok görülmemeli.

Bir de eşlerimiz bizlerden daha genç olursa onları genç oldukları için yanımızda getirememe sorunumuz var.”

         Belediyemizin  bu saygın insanlar için açtığı  mekânlara bir diyeceğim yok.Onlarla daha bir yakınlaşarak  manevi açıdan da  bütünleşmelerinin gerekliliğini düşünüyorum.Kimse doğduğu gibi kalmıyor.Doğma,büyüme,olgunlaşma ve yaşama veda.Yaşamın düzeni böyle kurulmuş.şu kısacık yaşamda  insanları gücendirmek niye.Allah ömür verirse herkes bir gün yaşlanacak.Ben evimin çok yakınındaki  bir lokalden bu  izlenimleri edindim. O kahve müdavimlerinden biri de yetmiş dokuz yaşındaki eşimdir.

         ASTUR sitesi içine EBER inşaat tarafından  şantiye binası olarak yapılan,inşaat bittikten sonra ASTUR ,sonra site yönetimi tarafından yöre halkının istifadesi için lokal  olarak kullanılmaya başlayan bu mekân ,tahminen üç yıl  önce Murat paşa Belediyesi tarafından işletilmeye başlatılmıştır.Elliye yakın hanım,seksen kadar yaşlı beye önemli bir terapi merkezi olmuştur.Ne yazık ki bu yaşlı insanların mutlu oldukları, birbirleriyle iki laf ettikleri ,tavla ve taş oynadıkları mekân mayıs ayında kapatılmıştır.Yöneticiler  tarafından   eylül ayında  açılacağı  söylendiyse de henüz bir  gelişme olmamıştır. Bu yaşlı insanlar birdenbire kendilerini büyük bir boşluk içinde hissetmişler , evlerine  kapanarak ,tanımadıkları mekânlara gitseler de  alışkın oldukları lokallerinin keyfini bulamamışlardır , yaşlılık psikolojisiyle karamsar düşüncelere dalarak ölümü beklemeye başlamışlardır. Zaman zaman yeniliklerle açacağız  duyumları gelse d bu güne kadar bir sonuca ulaşamamıştır .Eski günlerdeki gibi,tanıdık merhabalara kavuşmayı ,sohbet etmeyi dört gözle beklemektedirler .