Varsın kötü ben olayım…

Kime sorsanız hep iyi, kime sorsanız kalbi pamuk, kime sorsanız kimseye zarar vermemiş,

Üstelik vicdanlı…

Merhametli..

Saygılı..

Hürmetli..

Adaletli..

Ben de şöyle diyorum, madem herkes kusursuz bir dünya düzeni sağlamış, her şey pürü-pak

Peki neden her şey kötü? Neden herkes kırgın, yaralı? Neden herkes kurban rolünde ağlamaklı?

Yine soruyorum kendime.

Yok, ben bu kadar iyi ve vicdanlı ve pamuk kalpli değilim İtiraf ediyorum… Varsın kötü ben olayım…

 Yani o zaman nerede bu kötüler?

 Kalp yaralayanlar?

Vicdan yoksunları?

Vahşeti yaşatanlar? İnsan, hayvan, doğa demeden nerede bu hayatta kin kusan, ön yargıyla beslenen, can yakanlar?

EY İNSAN NE MUHTEŞEMSİN YA!

Tüm bunlar yaşanırken, çıkıp da ben şu insana zarar verdim, şu işte yanlışım var, sevdiğimin kalbini kırdım, doğayı katlettim, hayvanları görmezden geldim… Hep kendimi düşündüm, Ego ile yaşadım, aileme ilgi göstermedim, çocuğumun başını okşamadım, sevdiğim insanı aldattım, ihtiyacı olana sırt döndüm.. Bu liste böyle uzar gider…

Velhasıl nerede bu kalbi kurular?

Nerede bu düzen bozucular?

Kimse sorsan mükemmel, kimse sorsan cennet telaşında..

Ben de diyorum ki!

Öyle kolay değil

İYİ ve İNSAN olabilmek!

O zaman ben sizin CENNETİNİZİ almayayım!