Uzaktan Eğitim

Pandemi nedeniyle öğrenciler okullarından, öğretmenlerinden, arkadaşlarından ve sınıflarından uzakta uzunca bir süredir. Düşünüyorum da ev ortamında derslere nasıl bir hazır olmuşluk içinde bulunacaklar? Öğrenmeye nasıl güdülenebilecekler? Kendilerini nasıl motive edebilecekler, öğrenme açlıklarını nasıl giderebilecekler? Kendilerinin öğrenme profillerini nasıl keşfedecekler, nasıl oluşturacaklar? İşin zorluğu ortada. Sınıf her şeyden önce bir öğrenme iklimine sahiptir. Ailede ise bambaşka ve farklı ihtiyaçlara yanıt veren bir iklim vardır. Okulun işlevlerini yürütemez.Onun yerine de geçemez. 

Ama şunu kabul edelim ki istisnalar dışında okullarımızdaki eğitim niteliği ve niceliği olarak öğrencilere, öğretmenlere hiç yakın değildi. Öğrenmeye, bilgiye, demokratik uygulamalara, kendini ifade etmeye, bilimsel tutuma, düşünceye hiç yakın değildi. Okul sıkıyordu çoğu öğrencileri. Okuldaki yaşantılar çekim gücü oluşturamıyordu. Korku ve baskı kültürünün okulda egemen olması, üstelik yarışmacı, rekabetçi, ,mukayese edici, eleyici eşitsiz sınavlar nedeniyle sevgi yeşeremiyor, arkadaşlık ilişkileri yara alıyordu. 

Kulaktan eğitim bilgi aktarıcılığına ve nakilciliğine dayandığı için bilgiler ödünçtü, öğrenci içselleştiremiyordu bilgileri, kendinin kılamıyordu.Neden ödünç bilgi diyorum? Bilgi sınavlarda kusturularak not olarak değerlendiriliyordu. Bilgi not için vardı, yaşam için değil.Okulda verilen eğitim onların içindeki insana dokunamıyor, içlerindeki uyuyan yeteneklere ulaşamıyordu. Dokunulmak, değerli sayılmak, birey olarak kabul edilmek her öğrencinin doğal hakkıdır. Öğretmenin aynasında kendini görmek ister öğrenci. Okul dışında da bütün öğrenmelerimizi ve gelişmemizi aynalamalarımıza borçluyuz. Kendini tartmak için öğretmenin boy aynasında bakmaya ihtiyacı vardır öğrencinin. 

Öğrencilerin içindeki potansiyel enerji açığa çıkarılıp harekete geçirilemeyince öğretmenle öğrenci arasında mesafe oluşmakta ,birbirinden uzaklaşmaktadırlar. Pandemi nedeniyle uzaklaşmaktan kaynaklı boşluk daha da artmıştır. Ama bu her zaman görünür olamıyor. Çünkü sistemin içinde olup öğrenci bundan bir miktar konfor sağlıyorsa bunun farkına bile varamayacaktır. Öğretmen ve öğrencilerin yaşadıkları gerçekten sarsıcı bir durum. İyi veya kötü okulda buldukları olanakları bütünüyle kaybetmek ve bununla başetmek gerçekten zordur. 

Yaşamı boyunca kendi öğrenme sorumluluğunu hiç üstlenmemiş, çaba göstermeden durumu idare etmiş bir öğrenci için ise daha da vahimdir. Öğrenciler şimdi okullarına, öğretmenlerine, arkadaşlarına çok uzaktan bakıyorlar. Öyle bir uzaklık ki, korkarım  okuldan, öğrenmeden soğuyacaklar. Ama bu durumla yüzleşip, bilgi edinmede kendi sorumluluğu ortaya koymada,okulun değerini anlamada farkındalık, farklı bir anlayış geliştirebilen öğrenciler bu olumsuz durumu bir kazanca dönüştürebilir.