Terazisi şaşmış mekanizma: Adalet

Geçenlerde bir arkadaşımın işini takiben Antalya Adliyesi’ndeydim. Vatandaşı müşkül duruma sokmak için ellerinden geleni yapıyorlar, ne kadar icat varsa çıkartıyorlar. Görevlinin yönledirmesiyle alt katta Adliye PTT’sindeyiz. İki tane tebligat pulu alınacak, dokuzar liradan on sekiz lira. Aslında ikinci kat tevzih bürosuna evrak verilecek ama yine yanlış yönlendirmeyle beşinci kattayız, saat ilerliyor, dakikalar tükeniyor. Yeniden ikinci kata iniyoruz, tevzi bürosu memurunun yanındayız bu defa da. Har(a)ç yatırılacak. 16.00 da vezne kapandı, “şansınızı deneyin isterseniz” deniliyor. “Belki esneklik vardır, uzaktan geliyoruz” deyip rica ediyoruz ama ııh! Yokuşa sürüyorlar, “nasıl terletiyoruz ama” deyip mutlu oluyorlar.

Adalet Sarayında çiftte standart!

21.04. 2015 Salı. Saat:16.08. Memur Nuh diyor Peygamber demiyor, arkadaşımı kovmaktan beter ediyor. Sadece izliyorum. Dışarı çıkıyoruz, o arada telaşla elinde evrakla bir delikanlı içeri giriyor. Sarmaş dolaş, koyusohbet. Lakin açık olan kapıdan memur bizi gözetliyor, Rahatsız. Gitmemiz veya uzaklaşmamız bekleniyor. İnat ettik, ayrılmıyoruz, gelişmeleri görmek için oradayız. Saat. 16.30 gider gibi yaptık on on beş saniye içinde içeri baktığımızda ahbap delikanlı, 2 adet 200 lirayı memura verip işlemini gerçekleştiriyordu. Arkadaş dayanamayıp içeri daldı, herkese eşit mesafede davranmaları gerektiğini söyledi, öfkeyle ekledi:”Sizi İlahî adalete havale ediyorum”.

Memur, tedirgin, arkadaşıma dışarı çıkmasını emretti adeta! Suç bastırırcasına sesini yükseltiyordu üstüne üstlük. İzliyorum. İşlem salt veznedeki memurun adam kayırmasıyla ertesi güne sarktı, bir de elde kalan iki pul! “Geri götürün!” deniyor. Adliye PTT sindeyiz yeniden. Ama satılan mal geri alınmaz. Niye ki: Makbuz kesilmedi, herhangi bir işlem yapılmadı, üstü karalanmadı, bekâreti bozulmadı. Yani bu 18 liralık iki pulu alnımıza mı yapıştıracaktık şimdi!

Ancak bunun simsarları da var, çözüm; düşük fiyatla dışarıdaki kâtiplere veya pul isteyecek başkalarına satabileceğimiz söyleniyor. Velhasıl tezgâhlanmış kapkaççılar peşinde vatandaşın. Halk arasındaki tecrübeyle sabit: “Allah bir hastaneye bir de mahkemeye düşürmesin” deyişi boşuna denmemiş vallahi.

İnsanlar arasında standart oluşturmak için yasalar ve anayasalar türetilmiştir. Uygarlık kural demektir. Elbette ki adalet, hak edene hakkının verilmesidir, herkese eşit olmakla karıştırılmamalıdır. Adalet mekanizması mazlumları zalimlerden korumak adına işlevselliğini yürütür. Ne yazık ki mutlak adalet, tarihin hiçbir döneminde sağlanamamıştır.