Söz dediğin üç harf midir'

Alfabeden üç harf… Yan yana koydunuz mu “s, ö, z” harflerini, olur söz.

Öyle midir?

Elbette ki söz içi boş olan kof bir söylem değildir. Seslerin bir araya geldiği işitsel anlam da değildir.

Ya verilmiş söz?

Bizim kültürümüzde verilmiş söz; namus ve şerefle özdeştir.

İki kişi bir araya geldi mi anlaşmalarının değerli kaydı ne senettir, ne mukaveleme, ne de öz Türkçesiyle sözleşme.

Söz güvenin temsilcisi, onurun göstergesidir.

Aklımızda ve yüreğimizde iz bırakan büyüklerimizin, öğretmenlerimizin ve öz geçmişimizdeki bilgelerin nasihati:

“Bir kez değil birçok kez düşünmelisin verdiğin söz için. Unutma ki benliğinin toplamıdır söz.”Felsefesi üzerine kuruludur.

Sözünü yerine getirtmek yerine özürlere sığınmak, aldatıldım kaçışına kıvırtmak insanı değersizleştirir, güven denen muhteşem olguyu paramparça eder.

Bir kez sözünüzde durmadınız mı, güveninizi kaybettiniz mi, size inananların hiçlik dünyasına yuvarlanıp gidersiniz. Artık esemeniz bile duyulmaz, feriştahınız gelse akıllara kıvrılıp düşen eğriliğinizi düzeltemezsiniz.

Akıl denen insanın en kutsal yetisi mantığı yaratır. Ve sağduyu dedikleri hissetme gücüyle birleşip olgunluğu yaratır. Bu ölçülerin tekmili hayata bakış açınızı, olaylara yaklaşımınızı sağlıklı kılar. Bu birleşimlerden birinden birinin eksikliği kontrol etme yetinizi yok eder.

Söz demiştik.

İnsanın yarattığı toplusal hayatta sınıfsal kaygılar, sahiplenme içgüdüsü, o kahrolası söküp alamadığımız egolarımız en değerli kazanım olan sözün bugün değerini yazılı anlaşmalara, senetlere, kontratlara, mukavelelere, akitlere terk etmiştir.

Ve söz asla baki olmayan kubbelerde hoş bir sedaya, geçersiz ses topluluğuna dönüşmüştür.

Sözünü eri olmak, sözünü sahiplenmek, sözünde durmak, sözünü yerine getirmek ise mişli zamanların içinde yiten değerler arasına karışmıştır. İnsanlığın kaybı bu nedenle büyüktür…