Öküz ölecek besbelli!

Ülkelerin ekonomik, politik veya siyasi amaçlarına ulaşmak icin trilyonlarca para harcadiklari hiçbir dayanağı ve açıklaması olmayan anlamsız silahlı mücadeledir bence savaş.

İlkokuldan itibaren: "Her Türk asker doğar" diye öğretilmiş bireylerin, bilinç altlarına derin işlemiştir toprak bütünlüğü ile bayrak sevgisi.

Şaşıyorum!

Sosyal medyada savaş destekçilerini anlamak mümkün değil!

Kurtuluş savaşının özünü henüz kavrayamamışlar bu kadar mı savaş meraklısı olur ya!

Kimi olgunlaşmamış kesimlerin, kısacası: "akıl yaşta değil baştadır" atasözünü haklı çıkartanlar, savaşı pc oyunu, insan öldürmeyi film sahnesi sanıyorlar galiba! Aklı beş karış havada bir "grup" savaş yanlısı var çünkü.

Valla bizimkileri salıversen, hadi! deyiversen hiç düşünmeden, çekinmeden: "Allah Allah!" nidaylarıyla bodoslama dalıverecekler savaşın ortasına.

Savaşın sadece kendi topraklarını müdafaa için girişilecek bir iş olduğu ne çabuk unutuldu?

Savaşların getirdiği maddi manevi kayıplar ne zamandır beri kabulleniliyor?

Aslında savaşlar topla, tüfekle tankla, füzeyle de yapılmamalı. Savaşlar teknoloji dijital playfromda yürümeli bundan böyle.

Savaş sadece stratejik olsa yine iyi, iyi de aynı adamlar bir bakmışsınız sarmaş dolaş oluvermişler. Birlikte Kıeve meydanında kadeh kaldırıp bunca kanın üstüne votka içiveriyorlar. Olu mu olur, aynı kültürdeler çünkü. Rahmetli babacığım: "sen zot, ben zot, kim verecek bu öküze ot" der, eklerdi: "öküz açlıktan ölecek besbelli!"

Çağdaş dünyaya yakışmıyor savaş. Teknoloji ileri seviyede artık. İnsan denen canlı halâ ilkel varlıktan başka bir şey değil maalesef!

Soruyorum: Toptan öldürümlerin keyfiyeti nedir? Çocukları babasız, anaları babaları evlatsız, kadınları kocasız bırakmak, aileleri yok etmek ereği mi taşıyor savaş?

Barbarların iki dudağının arasından çıkacak saçmalıkları acımasızlıkları duymak istemiyorum.

İnsanoğlu tuhaftır, binlerce yıldır usanmadan savaşıyor.

Şaka gibi!

21. Yüzyılda hala toprak için ortaçağdaki zihniyetle savaşarak insanın içindeki vahşet çıkartılıyor açığa. Rus askerleri ve komutanları savaş isteklisi görünmüyor, ki altı bin rus askeri öldürüldü yedi günde. Putin'in Genelkurmay Başkanını görevden almasından belliydi zaten.

Sıkça dillendirilir: savaşlarda zenginler kaçar, yoksullar ölür. Savaşlar yanılgıdır. Savaşa aptallar kalkışır. Alçaklar zavallıları sömürür hep.

Kurunun yanında yaş da yanar

Ukrayna da rejim değişir tamam ama savaş da neyin nesi? Savaşlar tüm ülkeleri kıyısından köşesinden etkiler. Bize yansıyan yüzü de var tabii ki. Ülkemizin bağımsız ekonomisi yok zaten. Dolar eura, akaryakıt herşey fırladı, çoktan yükseldi de savaş tuz biber ekti üstüne.

Başarısız müzakereler, sonuçsuz kalan ateşkes istekleri. Savaş öncesi masadaki vizyonsuzlar.

Savaş, bir müddet sonra arabulucular, müzakereciler vs nin trafiğiyle biter, ama savaştan geriye kalanlarsa birilerine kaynak olur sonsuza dek.

Acımasız savaşın kahramanları uzun yılların ardından bile filmlerde rol alırlar.
Çıkar uğruna savaş sonrasında canlılar, cansızların sırtından kazanırlar.
Savaştan geriye kalanlar, yalnızca cesetler ve poz poz fotoğraflardır.
Hatta fotoğrafçılar, haberciler ölümün ödülünü alırlar.
Tüm evrende günlerce yazılı ve görsel basından yayımlanır:
Çocuğu kucağında tek beden olmuş bir kadın.
Bombalar söküp alamayacakmışçasına sarılmış yavrusuna.
Ayağı kopmuş bir yaşlı.
Az ilerde elinde kitaplarıyla darmadağın olmuş bir genç.
Yaprakları çevreye saçılan kitabın kapağında büyük harflerle yazılmış “Sevgi-Barış” sözcükleri...

İnce ölçüp biçmeler üzerine yarattığımız savaş öykülerine destek veren herkes yatağında-toprağında rahat uyumasın.
Dünya varolduğundan beri ne yazık ki katiller mazlumları sömürdü hep!

Yazılarımın çoğunda sevgiyi konuşup onun göğüsteki eziciliğinden söz ediyorum siz fark etmeseniz de.

Evet, sevginin kokusunu hissedenler çocuklarının adını dahi Barış koyuyorlar Savaş yerine.

Sevmek paylaşmaktır, bölüşmektir, huzurla nefes almaktır.

Binlerce kez sevgiyle, barışla, umutla bakalım yaşama…