Kırlangıç Dalışlar?

Aramızda yaşayan, bazen kentimizin bir yerinde rastladığımız, yaşam olağan şekilde sürerken değerini hiç de takdir etmediğimiz insanlar var. Şair, yazar, ressam, üreten, yaratan insanlar bunlar.

Nuri ERKAL’ın “Kırlangıç Dalışlar” kitabını okurken bunları düşündüm. Nuri Erkal hem doğduğu toprakları özleyen hem de varlığını borçlu olduğu, doyduğu topraklara minnet ve şükranlarını sunan bir güzel insan..şöyle diyor “Kemiklik Semti” isimli şiirinde:

“Yasemin tüterdi Kemiklik Semti

Güllük’te eflatuni zakkumlar

Gülümserdi sokaklarda

Çocuk yüzleri

Çiçeklerle yarışırdı gülüşleri

Sayrılığa ilaçmış zakkum çiçekleri

Yapıların altında kaldılar da

Ezildi kökleri”…

Bir kentin betona dönüştüğü daha iyi nasıl anlatılabilir?

Sokakları yasemin, portakal çiçeği kokan Antalya’nın beton bir bloğa dönüştürüldüğü ancak bu kadar iyi ifade edilebilir.

Nuri Erkal’ın şiirinin temelinde derin bir tarih bilinci, düşünce derinliği, insan sevgisi, yaşama sevinci var : “…kaç nazenin geçti/ Edayla salınarak/ Köyrüçay’dan/ Ve gözleri kovaladı nice yiğidin/ Arkalarından su gibi akarak/ Çağlar çağlayanı Pamfilya’da…Başka güzeller oturuyor şimdi/ Aspendos basamaklarında/ Çok sesli müzikte kulaklar/ Zamana başkaldırı mı sanat/ Sevda akıyor görklü ırmaklarda/ Flüt üflemekten yorgun düşmüş Pan/ Ne sevgiler yaşandı bu arenada/ Yüksek uçarken Selçuklu kartallar/ Çok soylu atlar yarıştı/ Perge hipodromunda”…

Doğduğu kenti de unutmamış;

“Diyarbekir” isimli şiirinde şöyle diyor:

Yollarını yürüdüğüm

Küçelerinde terlediğim şehir

Sularında yüzdüğüm nehir

Düzünü yokuşunu sevdiğim

Diyarbekir

Kar yağar Karacadağ’ına

Gazel döker bağları

Havasına suyuna kurban olduğum

Halkımın onuru

Gönüller kalesi