Aramızda yaşayan, bazen kentimizin bir yerinde rastladığımız, yaşam olağan şekilde sürerken değerini hiç de takdir etmediğimiz insanlar var. Şair, yazar, ressam, üreten, yaratan insanlar bunlar.
Nuri ERKAL’ın “Kırlangıç Dalışlar” kitabını okurken bunları düşündüm. Nuri Erkal hem doğduğu toprakları özleyen hem de varlığını borçlu olduğu, doyduğu topraklara minnet ve şükranlarını sunan bir güzel insan..şöyle diyor “Kemiklik Semti” isimli şiirinde:
“Yasemin tüterdi Kemiklik Semti
Güllük’te eflatuni zakkumlar
Gülümserdi sokaklarda
Çocuk yüzleri
Çiçeklerle yarışırdı gülüşleri
Sayrılığa ilaçmış zakkum çiçekleri
Yapıların altında kaldılar da
Ezildi kökleri”…
Bir kentin betona dönüştüğü daha iyi nasıl anlatılabilir?
Sokakları yasemin, portakal çiçeği kokan Antalya’nın beton bir bloğa dönüştürüldüğü ancak bu kadar iyi ifade edilebilir.
Nuri Erkal’ın şiirinin temelinde derin bir tarih bilinci, düşünce derinliği, insan sevgisi, yaşama sevinci var : “…kaç nazenin geçti/ Edayla salınarak/ Köyrüçay’dan/ Ve gözleri kovaladı nice yiğidin/ Arkalarından su gibi akarak/ Çağlar çağlayanı Pamfilya’da…Başka güzeller oturuyor şimdi/ Aspendos basamaklarında/ Çok sesli müzikte kulaklar/ Zamana başkaldırı mı sanat/ Sevda akıyor görklü ırmaklarda/ Flüt üflemekten yorgun düşmüş Pan/ Ne sevgiler yaşandı bu arenada/ Yüksek uçarken Selçuklu kartallar/ Çok soylu atlar yarıştı/ Perge hipodromunda”…
Doğduğu kenti de unutmamış;
“Diyarbekir” isimli şiirinde şöyle diyor:
Yollarını yürüdüğüm
Küçelerinde terlediğim şehir
Sularında yüzdüğüm nehir
Düzünü yokuşunu sevdiğim
Diyarbekir
Kar yağar Karacadağ’ına
Gazel döker bağları
Havasına suyuna kurban olduğum
Halkımın onuru
Gönüller kalesi
Diyarbekir…
Bir de “Diyarbekir’i Anlamak” şiirinde;
“…
Diyarbekir deyince
Akla şairler gelir
Biri Tarancı’dır
Ölmek istemez
Öbürü Ahmet Arif’tir
Teke tek savaşta yenilmez…”
diyor…
Türkiye’ye âşık Nuri Erkal “HATAY” isimli şiirinde de şöyle diyor:
Ber deste iskambildir Hatay
Her el açımında
Aykırı düşer Beyler
Altta kalır konçinalar
Oğlanlar gür saçlı
Defne dalı kızlar
Vaftiz eder papazlar
En tepede Sen Piyer
Bir deste iskambildir Hatay
Her el açımında
Yan yana düşer
Kilise ile cami
Birinde çan
Öbüründe ezan
Öyle bir mozaik ki Hatay
Yaşar sevgi sıcaklığını
Asi’nin aynasında…
Kitabın sonuna şöyle yazdım:
Bir derin sıla hasretiyle dolu, insanlık, sevgi, aşk dolu bu şiirler…
Yaşa güzel kardeşim Nuri Erkal;
Ben seni kor ateşlerde sevmişem Lo…!
Siz en iyisi bir KIRLANGIÇ DALIŞLAR kitabı alın hemen…