Kendiliğinden mi sandınız.?

Doğal Olmayan afet Olur mu.?
Ben derim ki..
Pek tabidir ki..
Olur.
Nasıl mı olur.?
Efendim şu şekilde vuku bulur..

Alet üretebilen, dolayısı ile değiştirip-dönüştürebilen “insan” faktörünü bir kenara ayırabildiğimizde, onun müdahil olmadığı, hadi onu da konuya dahil edelim..
“o” na rağmen cereyan eden olaylara doğal olaylar dendiğine göre.. ve bu olaylardan, insana zarar veren ya da yok edenlere de afet veya felaket dendiği üzere; Tikelinde insanın, genelinde ise insanlığın başına gelmiş, hali hazırda gelmekte olup ve dahi bundan sonra da gelebilecek olan;

- “o” nun için ve “o” ndan yana olmayan,
- “o” na zarar veren,
- “o” nu yok eden,
Geçmişte yaşatılmışlık, bugün yaşatılan ve gelecekte yaşatılacak olan “doğal olmayan” afet ve felaketler kim veya kimler eliyle insanlığın başına getirilmeye devam etmektedir.?

Benim yanıtım;
Bugüne geldiğimizde,
Seçtiklerimiz.. derim tam da..

Ki onlar.. benim gibidir, senin gibidir, bizim gibidir.
Özeti; İnsan neslindendir onlar.
Yok yoksa.. niyetleri mi bizim için, bizden yana olmayıp, zarar görüp yok oluşlarımız umurları dahilinde değildir.
Ki.. değilse şayet.. ne miktarda değildir.
Bundan dahi bîhaber miyiz oysa.?

O vakit tüm olanlar,
Afet ya da felaket değil ise,
Peki nedir daha başka.?

Üstat Nazım Hikmet ne de güzel anlatmış “Dünyanın En Tuhaf Mahluku” şiirinin dizelerinde.. bu durumumuzu.

Akrep gibisin kardeşim,
korkak bir karanlık içindesin akrep gibi.
Serçe gibisin kardeşim,
serçenin telaşı içindesin.
Midye gibisin kardeşim,
midye gibi kapalı, rahat.
Ve sönmüş bir yanardağ ağzı gibi korkunçsun, kardeşim.
Bir değil,
beş değil,
yüz milyonlarlasın maalesef.
Koyun gibisin kardeşim,
gocuklu celep kaldırınca sopasını
sürüye katılıverirsin hemen
ve âdeta mağrur, koşarsın salhaneye.
Dünyanın en tuhaf muhlukusun yani,
hani şu derya içre olup
deryayı bilmeyen balıktan da tuhaf.
Ve bu dünyada, bu zulüm
senin sayende.
Ve açsak, yorgunsak, alkan içindeysek eğer
ve hâlâ şarabımızı vermek için üzüm gibi eziliyorsak
kabahat senin,
- demeğe de dilim varmıyor ama -
kabahatın çoğu senin, canım kardeşim!