Kader denen Rüzgar

Yaşlı bir ağacın taze yaprakları aralarında konuşuyorlardı...
Biri şöyle dedi;
" Dalımdan erken düşmemek için kenarlarımı içe kıvırıyorum..."
Diğeri cevap verdi;
"Ben dışa kıvırıyorum..."
Bir diğeri aynen şöyle dedi;
"Olur mu canım! Ben ucumu içe, kenarlarımı dışa kıvırıyorum..."
Daha başka biri dayanamadı;
"Kesinlikle yanlış! Ucum dışa kenarlarım içe olacak..."
Diğer yapraklar da inandıkları çözümleri söylediler...
Kimse kendi doğrusundan vazgeçmedi....
Günlerden bir gün,
KADER denen rüzgar öyle hızlı esti ki
İlk yaprak ve diğerleri dallarından koptu gitti...
Bazen biz ne yaparsak yapalım "su akar yolunu bulur" misali iş olacağına varır.
Tedbir iyidir ama çoğu zaman en son sözü KADER denen rüzgar söyler...