İnsanlığın Yüz Karaları

Türk Ceza Kanunu’nun 216. Maddesi şöyleymiş.

-Halkın sosyal sınıf, ırk, din, mezhep veya bölge bakımından farklı özelliklere sahip bir kesimini, diğer bir kesimi aleyhine kin ve düşmanlığa alenen tahrik eden kimse, bu nedenle kamu güvenliği açısından açık ve yakın bir tehlikenin ortaya çıkması halinde,

cezalandırılır..

-Halkın bir kesimini, sosyal sınıf, ırk, din, mezhep, cinsiyet veya bölge farklılığına dayanarak alenen aşağılayan kişi,

cezalandırılır..

-Halkın bir kesiminin benimsediği dinî değerleri alenen aşağılayan kişi, fiilin kamu barışını bozmaya elverişli olması halinde,

cezalandırılır..

Tanımı üzere;

Laik, demokratik, sosyal bir hukuk devleti olması ilkeselliğinin gözetilmesi kayıt ve şart altına alınmış, olası kötü niyetlilerin ise islah edilmek üzere kamu düzeninden el çektirilerek cezalandırılması hususlarının tarif ve tanımlandığı bir de “Ceza Kanunu” olan ülkenin başına, tam da aynı haklardan aldığı seçilmişliğin tam donanımlı yetki, nüfus, v.s leri ile birlikte, ülkenin birlik, bütünlük, çıkar ve refahının yerine, tam da bunlar için ve dahi tüm bunları sağlamak üzere donatılmış olduğu yetkilerini,

bir- bırakalım birlik ve bütünlüğümüzü sağlamayı hakeza umursamayıp, bunu da Ortadoğu ve Kuzey Afrika’nın paketlenip pazarlanması demek olan “BOP” eş başkanlığına bağlayan,(!)

iki- bir yandan bizatihi kendisi ve avânesi, ülkeyi ve kaynaklarını pazarlayıp, paketleyip, kendi ayakkabı kutularına dolduran,

üç- kamuoyunu yok ya da anlamaz sayıp, olsa-olsa kendi düzenini gözetmek adına “uçağa bak uçağa” aşağılamasını da mütemadiyen tekrarlayan,

dört- gerçek inananların dinî duygularını da değerlendirip, insanların inanç sistematiğini yozlaştıran,

beş- Türk Ceza Kanunu’nun 216. Maddesini birer birer ihlâl eden diktatoryâl bir iktidar var ise şayet ne demeli bilmem ki.?

Eskilerden hatırladığım bir şey olabilir mi söylenmesi gereken.?

Örnek olsun;

Balkonumuzda sabah çayımızı içerken eskiden,

bir kuş kötü, kötü,

hatta..

avaz avaz bağırınca..

yaşlılar,

“Kendi başını yersin inşallah” derdi.