Her 16 Mart Çiçek Açar Adabelen

Yıl 1974 aylardan Ekim. İlkokul beşinci sınıftayım. Birleştirilmiş sınıflarda öğrenim görüyoruz. iki öğretmenimiz var Tülay ve Sami Özen. 1-2-3 üncü sınıfları Tülay Öğretmen,  4- 5. Sınıfları da Sami öğretmen okutuyor. Sami Öğretmenim, bizim Öğretmen okuluna girebilmemiz için çok emek harcıyor. Dersten sonra sınava girecek öğrencilere kurs düzenliyor hiçbir ücret talep etmeden. Bu kurslar sınava kadar devam ediyor hiç ara vermeden. Emeklerine yüreklerine sağlık. Ellerinden öpüyorum her ikisinin de.

1975-1976 yılı Ortaklar Öğretmen Lisesinde başlıyor orta öğretim yaşamım. Şaşkın, üzgün, suskunum.12 yaşında anasından babasından yuvasından kopup gelmiş köy çocukları bir aradayız. Öğretmen olacak mıyız? Hayır, bu yıl okulumuz hem öğretmen, hem lise mezunu veriyor. Biz daha orta birinci sınıftayız kesin belli ki Öğretmen olamayacağız. Bu öğretim yılı eylemlere gebe. Büyük sınıflar Öğretmenlik hakkı için boykot yapıyorlar. 12 yaşındayız ergenliğe eylemlerle adım atarken çabucak büyüyoruz.

Geniş bir arazisi olan Adabelen tepesine kurulmuş Okul. Derslikler, yatakhaneler, kantin kütüphane, kapalı spor salonu, atölyeler ve öğretmen lojmanlarının çoğu Köy Enstitütü’lü abilerimiz ablalarımız tarafından inşa edilmiş. Ayrıca Pamuk tarlası, meyve bahçeleri, sebze tarlaları ve  zeytinlik. İnekler koyunlar tavuklar da var.

Çocukluğumun gençliğimin en güzel yıllarıdır Ortaklar. Yatılı ve gündüzlü okuyan yaşları 11-20 arasında değişen kızlı erkekli sayısı bini bulan öğrenci. Abla, abi kardeş ilişkisi. Aile gibiyiz. Gün 24 saat birlikteyiz. Anne baba yerine koyduğumuz öğretmenlerimiz. Serpil Tankuş hem Türkçe hem de sınıf öğretmenimiz. Annemiz gibi. Evden verilen paralarımız onda olurdu. Harçlık alırdık haftanın belirli günleri. Tutumlu ve düzenli olmayı, okumanın önemini, yazmayı, şiir gibi düşünmeyi öğrendim ondan. Sosyal Bilgiler öğretmenim Hüseyin Tankuş tarihi, coğrafyayı sosyal düşünmeyi, insan olmayı öğretirken, Dikişi nakışı Nuriye Altınışık öğretmenimden Sebzeciliği babacan Rüstem Gündüz Öğretmenimden, Matematiği: Ramazan VEREL, Mustafa ÖZER, Fen Bilgisi Öğretmenim Mesut Örsten her ders sözlüye kalkmayı Müzik, Beden Eğitimi ve resim derslerinden ayrı zevk almayı öğrendim.

50 kişilik yatakhane de uyumak, sınıflarda akşam ve sabah etütlerinde ödev yapmanın dışında gırgır şamata yapmak, ders ve etüt aralarında volta atmak, akşamüzerleri meydanda yakan top oynamak, Bahçeden meyve yürütmek, en çok ta yemekhaneden ekmek yürütüp salça ekmek yemek zevkliydi. Adabelenli olmak farklıydı. Büyümekti birlikte kardeşçe. Paylaşmaktı acıyı sevinci kederi. Dayanışmaktı her koşulda hesapsız. Aydınlanmaktı. Özgürlüğün tadına varabilmekti. Öğrenmekti Bilgiydi. Duyarlı olmaktı. Sevgiydi Koşulsuz. Adabelen böyle büyüttü çocuklarını. Her biri ayrı bir çiçektir Adabelen Çoçukları.

Okulumuz eski Köy Enstitüsü’nden dönüşmüş Öğretmen Okuluna ve de Öğretmen Lisesine. Sonraları Anadolu Öğretmen Lisesi şimdiler de ise tüm öğretmen liseleri kapatılıp Fen lisesine dönüştürülmüş. Güzelim okulum eğitim sisteminin kurbanı olmuş. Çürümüş, yıkılmış binalar. Yok olmuş inekler koyunlar, pamuk tarlası sanayi bölgesi olmuş meyve bahçeleri kurumuş. Çocukluğumun, gençliğimin temeline bomba atılmış. Yine de her 16 Mart Öğretmen okullarının kuruluş yıl dönümünde orda olmak için koşarız. İçimiz sızlar okulumuzun her geçen gün kötüye gitmesine. Harabeler içinde Çiçekler açar 16 Mart’ı takip eden ilk cumartesi günü. Adabelenliler Derneğinin organize ettiği Kuru Fasulye Pilav gününde. Emeklerinize sağlık dernek yönetimim. Lütfen sizin önderliğinizde hayat bulsun Okulumuz bireyler yapalım….

Yayın Tarihi
23.03.2016
Bu makale 1890 kişi tarafından okunmuştur.
Bu Haber İçin Yorum Yapın
NOT: E-Mail adresiniz web sitemiz üzerinde yayınlanmayacaktır.
CAPTCHA Image
Bu makaleye ilk yorumu yazan siz olun.

Yazara Ait Diğer Makaleler

Çerez Kullanımı

Kullandığımız çerezler hakkında bilgi almak ve haklarınızı öğrenmek için Çerez Politikamıza bakabilirsiniz.

Daha Fazla

Arama Yap!