El'..

Beni uyandırıp; 
Kendi, sonsuzluğa uyuyan bir var-bir yokla yüzleşip , eylesiyorum.

Hayatla,

Anlamla.

Gözlerim kapalı,

Yürek isteklerim açık,

Bedenim yatık.

Düşünüyor,

Açık zihin,
Kapalı gözle düş kuruyorum.

Alnıma ;
kışla biriken yürek yazımı 
Unutmamaya anıtlastirmaya kaziyorum.

Yazdiklarim,
İşlersem yaşama döner,
İşlemezsem 
kara tahtaya geçemeden kesilmiş; 
 bir,
 çok bilinmezli denklem.

Bir kış uykusu masalı gibi,
İnsan yüreğinin istekleri.
Beden, uyanisa kalkmak  istemezken;
Gönlün, dusleri gerçeğe donusturmeye hizmetkar ettiği ,
Ellerle yazılan bir uyanış destanı.

 Eller

Yürek tahtasında okunanı 
Kara tahtaya , kağıda aktaran
yazan
Çizen
Dokuyan
Dizen
Onarın
Eken
Diken
Yapan
İşleyen
Ortaya döken

İsteklerden geleni gerçek eyleyen 
El ....

İnsanla dönüşen
Pence olmaktan 
İşbirliğinin bilgeligine evrilen 
EL;
Türk'ün dilinde
Bedenin istekleri için bir araya gelip 
Uzmanlığı ortaya koyan parmaklardan 
Öz' lenip
Bir arada, ortak işler 
İstekler için işleyen halkı anlatan
Tanım olmuş.

Türk'ün dilinin değeri bilgeligindendir.

Bilelim
Bildirelim
Bilgelikten kopmayalim
Birbirimizi oyan
Uğraşan 
Didikleyen değil

Bedenin en ucu
Parmak okları gibi, 
 isteklerimizi işleyen  olalım.

Dilimiz gibi
Kök kültürümüz gibi
Bilge halk,
Kış uykusu isteklerine
İşleyen  El olalım

 Cemrenin  suya düştugu bu gün
 Yatık bedenimizi dik tutup
 
Suyumuzu ,
Toprağımızi 
Koruyup işlemeye istekli
El olalım.