Ağaçlar, toprağın göğe yazdığı şiirlerdir demiş Halil Cibran. Bu gün on yıllık bir şiirin paramparça edilerek silindiğine tanıklık ettim. Evimizin bahçesinin girişine, on yıl önce üst katımda oturan komşum bir ardıç fidanı dikmişti. Güzeller güzeli ardıç sevine sevine boy attı.Dal budak ve yanına da bir kol sararak uzadı. Komşumun iki çocuğu vardır. Biri kızı, diğere oğlum diye seviyordu ardıçını . Işıl ışıl enfes bir yeşillik ilahıydı sanki.
Çocukların yüksek öğrenimi için başta bir kente gitmeleri gerekti. Gittiler,tatillerde gelip ağaçlarıyla buluşuyorlardı. Bir gün dışarı baktığımda ağacın bir kolunun kesilerek kaldırımın kıyısına yatırılmış olduğunu görünce vurulmuşa döndüm. Hemen site yöneticisini arayarak bilgi istedim. “Vallahi hanımefendi, ikinci katta oturan emekli paşa hanımının aylardır süregelen isyan ve ısrarına dayanamadık. İncir ağacının tüm dallarını , cam ağaçlarının alt dallarını ve ardıç ağacının yarısını kestirmek zorunda kaldık. Hanımefendi balkonunda oturduğu zaman, yoldan geçenleri görmesini engelliyormuş ağaçlar. Nutkum tutuldu.Ne diyeceğimi bilemedim. Hanımefendi seksenli yaşların üstündeydi. Öfkeyle, ”Hay Allah ,sanki sevgilisi yoldan geçecek de göremeyecekmiş ! “ diye içimden homurdandım. Yazlık olarak evi kullanan komşularımızdandı kendisi. Birkaç gün sonra Ankara’da ki evine gittiğini duyduk. Bir hafta sonra da vefat ettiğini öğrendik. Rahmetli eşinin koynuna gömmüşler. ..
Yaşam çok ilginç ,Bir daha Antalya ya gelerek yoldan geçenleri gözlemek gibi bir lüksü olamadı ne yazık.
Çok fırtınalı bir kış mevsimi geçiriyoruz. Ardıcımızı dengeleyen yan kolu kesildiği için , şiddetli fırtınadan diğer bölümü de yan verdi. Devrildi devrilecek. Bir felakete neden olmamak için belediye ekipleri gelerek önce tek tek tüm görkemli yeşil dallarını budadılar. Sonra da parça parça elektrikli testereyle gövdesini taa köküne kadar kese kese parçaladılar.
Ardıç aşağıda ,ben yukarıda penceremde inim inim inliyorduk. İyi ki ağacı diken komşum bu acıya tanıklık etmedi. Allah çocuklarına sağlık versin . Aşağıya inmeye cesaret edemiyorum.Toprak da isyandadır. Gökyüzüne yazdığı şiiri paramparça edildi. Bir canlının yaşamı son buldu. Kederler içindeyim . Hangi derdime yanayım ben de şaşırıp kaldım. Gönül diyor ki aynı yere bir ardıç fidanı daha dik . Belki de gerçekleştiririm.Anarşistlik parayla değil ya ! Neden olmasın ?..