Anladık

Geçenlerde, yine canı yakılan üreten gruplarından, evlat yetiştirip, ortak yaşamın olası konforunu sağlayan bir kadın üreten, acı ve öfke içinde yakarıyordu. “Hangi çağdayız efendi”

Aslında noktayı koymuştu. Zira laik, demokratik, sosyal, hukuk devletinin içine doğmuştu hemcinsim. Cumhuriyet bireyi idi. Her birimiz gibi.

En sağırımız dahi anladık ki bugün;

12 yıl boyunca seyrettiğimiz, dinlediğimiz ayak sesleri neye işaretti.

Ayak sesleri, laik, demokratik, sosyal, hukuk ülkesinin, o ülkenin kendi tarihinden gelen ortak acı, sevinç ve değerlerinin oluşturduğu bir ulusun kulağına gönderiliyordu. Ve şuna işaretti efendim.

Varsın tekrar olsun; Mevcut anayasal işleyiş hukuk’unun maddeleri arasından bir takım atraksiyonlarla süzülüp gelen iktidarın, tam da ertesi gün ABD Savunma Bakanı Vekili Dr. Paul Wolfowitz’e yazdığı, samimiyetle sizin olan imzası ile biten teşekkür mektubu, iktidarın istikametinin başlangıcını ifade ediyordu esasen.

Onaltıncı yüzyıl İtalya’sında diplomatlık görevleri yapmış olan Machiavelli, kendi çağının ülkesinde faşizmin çıtalarını oluşturarak başarı tarifleri yapmıştı. Ona göre başarıya giden her yol mübah, bu alanda yapılabilecek her türlü ahlaksızlık, kandırmaca ve yalan, başarının temel taşlarıydı.

Machiavelli’ye göre “İnsanlar bencildir ve o yüzden siyasetçiler de bencil davranmalıdır. Kendi çıkarları için halka yalan söylemeli ve onları kandırmalıdırlar. Bunun için de her türlü aracı kullanabilmelidirler”

Şöyle de pekiştirmeyi unutmuş olsa gerek bay Machiavelli; En çok da, kendisini yükseltip, yüceltebilecek insan kitlelerini kullanabilmeyi.

Bu tarif, emek, irade, çaba, değer, liyakat gibi yetkinliklerle ahlak ve dürüstlük gibi erdemleri yok saymayı taçlandırıyor ki.. geriye “insan” dan pek de bir şey kalmıyor.

Tıpkı, faşist Mussolini, Hitler ve diğerleri gibi.

Ne kadar benziyor ülkeme.
Tam da 21. Yüzyılda.

Anladık..
Arif olduk,
Arife ise..
Gerekmez ki tarif.

Sağlıcakla..