Adalet Halkın Ekmeğidir

Fetullah Gülen Terör Örgütü (FETÖ)’nün tasfiyesiyle ilgili son uygulamalar; aynı hedefe varmak isteyen iki güç arasındaki hesaplaşmadır.(Hedef: laik, demokratik Türkiye Cumhuriyetinin tasfiyesidir). Ancak FETÖ askeri darbe teşebbüsünde bulunarak “alenen” suç işlemiştir; cezasını da çekmelidir. FETÖ’ nün iktidarı ele geçirmesi halinde Türkiye’nin dehşet verici bir süreci yaşaması kaçınılmazdı. Çünkü Ergenekon Terör Örgütü uydurmasında, FETÖ’cü yargıçların verdiği kararlar; bu örgütün adalet anlayışının korkunçluğu yanında, gelecekteki uygulamalarının korkunçluğunun da ipuçlarını vermiştir.

Eğer FETÖ tek başına iktidarı ele geçirseydi, Türkiye’de çok kanlı bir “karşı taraf” kıyımı yapacaktı. “Karşı taraf” sadece AKP’nin iktidar kadroları değil, laik demokratik Cumhuriyetten yana olan tüm üst düzey kadrolar olacaktı. Kuşkusuz bu uygulama; emperyalist ülkelerin Irak’ta, Suriye’de, Şili’de, Arjantin’de yaptıklarından farksız olacaktı…

İngiltere’nin Kıbrıs’taki Agratur Askeri üssüne on bin savaşçı asker indirmesi, Almanya’nın büyük tartışmalardan sonra İncirlik Üssünü ziyareti, Suriye’de ABD ve Rusya’nın nükleer savaşı önleyecek antlaşmaları karşılıklı feshetmeleri, İngilizlerin bazı ajanları vasıtasıyla Doğu Anadolu’daki bazı Kürt Aşiretlerini Türkiye Cumhuriyetine karşı kışkırtmaya başlamaları hayra alamet değildir…

Durum ülkemizin dışında böyleyken, içeride; FETÖ’nün askeri darbesiyle hiçbir ilgisi olmayan; sade yurttaşların, özellikle, devletle hiçbir ilgisi olmayan, kendi halinde birçok yurttaşın gözaltına alınarak mağduriyeti yeni bir “Ergenekon Davası” korkusunu getirmektedir.

Yargının gerekli dikkati göstermesi, gereksiz tutuklamalarla vicdanların sızlamasına meydan vermemesi gerekiyor. Bir bankada hesabı olmanın suç kanıtı olarak kabul edilmesi doğru değildir. Nasıl ki bir avukatı, savunmuş olduğu kişinin suç ortağı olarak kabul etmek olanaklı değilse kurumsal yapıdaki bir şirketin yönetim kadrosu dışındaki çalışanlarının da yasa dışı örgüt elemanı olduğu kabul edilemez. Bunların ayrıca başkaca kanıtlarla desteklenmesi gerekir kanısındayım.

Diktatörlük dönemlerinde adalet gittikçe azalır. Zulüm, işkence artar, özgürlükler gittikçe kısıtlanır.

Tüm yargıçların; “Türk Ulusu” adına karar verdiklerini, yargının halkın iradesini taşıyan bir organ olduğunu, yargıcın yargılamada devleti değil (yargıç devleti de yargılar), iktidarı değil (yargıç iktidarı da yargılar), milletin iradesini, egemenliğin ayrılmaz bir parçasını kullandıklarını anımsatarak; Bu yazımızı tüm okurlarımız için Bertolt Brecht’in şiiriyle bitirmek istiyorum;

Bilin: Halkın ekmeğidir adalet.
Bakarsınız bol olur bu ekmek,
bakarsınız kıt,
bakarsınız doyum olmaz tadına,
bakarsınız berbat.
Azaldı mı ekmek, başlar açlık,
bozuldu mu tadı, başlar hoşnutsuzluk boy atmaya.

Bozuk adalet yeter artık!
Acemi ellerle yuğurulan, iyi pişirilmemiş adalet yeter!
Yeter katıksız, kara kabuklu adalet!
Dura dura bayatlayan adalet yeter!

Bolsa insanın önünde ekmek, lezzetliyse,
gözler öbür yiyeceklere yumulsa da olur.
Ama her şey bollaşmaz ki birdenbire...
Bilirsiniz, nasıl bolluk doğurur ekmek:
Adaletin ekmeğiyle beslene beslene.

Ekmek her gün nasıl gerekliyse nasıl,
adalet de gerekli her gün,
hem o,günde birçok kez gerekli.

Sabahtan akşama dek, iş yerinde, eğlencede,
hele çalışırken canla başla,
kederliyken, sevinçliyken,
halkın ihtiyacı var pişkin, bol ekmeğe,
günlük, has ekmeğine adaletin.

madem adaletin ekmeği bu kadar önemli,
onu kim pişirmeli, dostlar, söyleyin?

Öteki ekmeği kim pişiren?

Adaletin ekmeğini de
kendisi pişirmeli halkın,
gündelik ekmek gibi.

Bol, pişkin, verimli.