Önceki yıllardaki yazılarımı inceledim. Her giden yıl için iyi şeyler yazmamışım. Yeni yılı ise umutla, sevgiyle coşkuyla karşılamışım. Fakat her gelen yılda katlanmış acılar kaygılar. Yine de umudumu yitirmemişim. Hep yeni yılın güzelliklere gebe olduğundan emin olmuşum.
Yaşanan sıkıntılar geçer.
Her kış bahara
Her gece sabaha
Her karanlık aydınlığa çıkar inancım güçlü olmuş.
2020 girdi gireli salgın yapışmış dünyanın yakasına
Ne gidiyor ne bitiyor.
Yaşam şeklimiz değişti.
Salgınla birlikte kapandı işyerleri
Çalışan işsiz
İşveren umarsız
Çiftçi borçlu
Ekmek Aslanın bağırsağında.
Kapandı okullar
Binlerce öğrenci evde
Online eğitim sıkıntılı
Bilgisayar, tablet yok
İnternet kısıtlı
Veliler zorda.
Yaşlılar kapandı eve
Çıkamaz dışarı
Şeker tansiyon
Kalp damar
Romatizma
Çıkmış tüm hastalıklar...
Hastalar refakatçısız
Ölüler Cemaatsiz
Düğünler çalgısız.
Dost sohbete
Ana baba çocuğa
Konu komşu selama
Özlem duyar olmuş.
Sağlık çalışanı yorulmuş
İzin yok
Emeklilik yok
İstifa yok,
Kadir kıymet bilen olaydı bari
O da yok.
Salgın yetmedi depremler sel hortum can aldı.
Perişan etti insanı insanlığı,
Korona mı salgın sadece
Yalan dolan
Güven
Adalet
Siyaseti hangi kefeye koyalım.
2020 nice canlar aldı
Yetmedi
Öldürdün umudu.
Parasızlık çözülür
Hastalık tedavi edilir
Ya umutsuzluk
Umut ölürse
Her şey ölür.
2021 UMUT olur musun?
Hastalara
Umarsızlara
Borçlulara
Ekmeğe
Aşka
Sevgiye…..01.01.2021 Saat 01.10 TBÖ